VEDA

Uzasın da seve seve kurutup öreceğim dediğin saçlarımı yolasım geldi bugün... Saçlarım acımı kapatmaya yetmiyor.

Ruhum acı çekiyor benim, ruhum yasını tutarken bedenime sığmıyor. Kendimi korumak için genişlettiğim bedenim de acımı kapatmaya yetmiyor.

Siz hiç ruhunuzun acısını hissetmemek için, kendinize fiziksel acı verdiniz mi?

Ben verdim ruhumu hissetmemek için kaynar suyla yıkandım. Bedenimin yanması da acımı kapatmaya yetmiyor.

Bağırdım haykırdım ağlayamadım ruhum sızlıyor ama yaş akmıyor. ağlamaya başlasam susamam gibi geliyor, korkuyorum. Ne korkum ne de çığlıklarım acımı kapatmaya yetmiyor.

Bir kitap aldık seninle, ben sana kitap adını söylediğimde senin evin benim kalbim dedin, evim nerede var mı yanıtın?

Gökhan Çınar'ın da dediği gibi '' Benim evim neresi''?

Sana veda etmem gerekiyormuş artık, yasımı tutmam acımı sonlandırmam gerekiyormuş, bu kadar yarımken veda nasıl yapılır o da öğretilse... Uzun uzun verdiğin örneklerle anlattığın hikayelerde sevmenin mükemmelliğini anlatırken, vedanın ölümcüllüğünü de anlatsaydın.

Senden öğrendiklerimle tamamlanırken, gidişin bir son değil kendi başıma yürümenin başlangıcı olduğunu söyleseydin.

Kış bitsin diye bekliyorum, üşüyorum atkımı arkadaşım aldı dediğinde ördüğüm atkı dolapta kaldı size yaz geldi mi hala üşüyor musun? İstanbul çok soğuk ben çok üşüyorum. Sana sözlerle veda etmeyeceğim ne sesine ne sözüne doyamadım sana beni benzettiğin melekle veda edeceğim kanadı yeni yuvan olsun... Hoşçakal güzel gülen çocuk, her hayalini gerçekleştirdiğin sevgi dolu dünyan olsun.