Nefesim

Yüreğin de;

Devrim vardı,

Umut vardı,

Düşler vardı

Halkı vardı.

Gökyüzün de gökkuşakları ile dans edecekti uçurtmalar.

Onlar uçtukca, çocukların gülüşlerinin ümitleri vardı

Hayali vardı;

Dağların en yücelerin de

Kızıl bayrağın altın da

Demli bir çayın tadın da

Öpecekti yarinin en Namehrem bildiği alnından.

Bildiği Tüm marşları söyleyip

Halaya duracaktı Yoldaşları ile.

Belki de Bir dengbejin suyun da yıkanacak,

Anasının en Kutsal bildiği ellerini yüzüne sürecekti.

Umutları vardı

Hayalleri vardı

Daha yeşerecek dalları vardı...

Dört bir yandan sarmıştı mermi uçları

Yenilmedi, pes etmedi.

Yoldaşlarını anımsadı,

teslim olmadı.

Diren di...

bedeni yerlere serildi.

Yüreği Kızıl Bayrağın altın da

Nice yeminli Yoldaşlarına savruldu.

Savruldukca,

Dağlarda ceylanlar eşlik etti mücadelesine...

Daha niceleri düssede topraklara

Umutlar yeşerecek.

Yeşerdikce;

Sevda için,

Yâr için,

Özgürlük için,

halk için,

Güneşin ışıkları yeryüzünü ısıtacaktı zafer çığlıkları ile...